Celowość

 

W życiu dobrze stawiać sobie cele i je realizować. Nie możemy żyć w pełni nie stawiając sobie wartościowych celów. One nadają życiu kierunek i sens, umożliwiają skumulowanie energii w wartościowych działaniach. Wszystko w życiu się zmienia i nie należy bać się ryzyka i poprzez stawianie sobie celów mieć wpływ na zmiany w naszym życiu. Zmiany łączą się ze stresem, ale to nie znaczy, że nie należy dążyć do zmiany naszej osobowości na lepszą i do zmian, których pragniemy w życiu, aby osiągnąć poczucie spełnienia.

Cechy dobrze postawionego celu:

• Realistyczny
• Wiarygodny
• Osiągalny
• Zależny od Ciebie
• Wymierny
• Wymagający wysiłku
• Wyraźnie zdefiniowany
• Możliwy do wyobrażenia
• Spisany

wg książki Tadeusza Niwińskiego "Elementarz życia"

Prawość

 

Człowiek prawy to taki, który żyje w zgodzie ze swoim obrazem świata, postanowieniami i co najważniejsze zgodnie z wartościami, które wyznaje, i które są obiektywnie uznawane za prawdziwe.
Ma swoje zasady, których przestrzega. Jest wierny swoim ideałom, jest uczciwy i nie krzywdzi innych. Przestrzega zasad moralnych, dotrzymuje umów. Można mieć do niego zaufanie i liczyć na niego. Warto być prawym człowiekiem, dążyć do osiągnięcia prawości i uczciwości w swoim życiu i otaczać sie prawymi ludźmi.

wg książki  "Elementarz życia" Tadeusz Niwińskiego

Odpowiedzialność za swoje życie

Każdy z nas jest odpowiedzialny za swoje życie, za wybory, których dokonuje, za decyzje w ważnych, życiowych sprawach, za swoje myśli, słowa i czyny. 
Jesteśmy również odpowiedzialni za nasze relacje z innymi (tu obie strony są odpowiedzialne), za stawianie sobie celów, dążenie do nich i ich osiąganie.
Człowiek staje się dorosły, gdy przejmuje odpowiedzialność za swoje życie, gdy nie szuka usprawiedliwień, nie obwinia za nieudane życie innych, gdy zaczyna decydować samodzielnie o własnej teraźniejszości i przyszłości. Staje się odpowiedzialny, dorosły, gdy wybiera prawdziwe wartości, którymi kieruje się w życiu, gdy żyje w sposób prawy, nie krzywdząc innych.

wg książki "Elementarz życia" Tadeusza Niwińskiego

12 tradycji Al-Anon

1.  Nasze wspólne dobro powinno być stawiane na pierwszym miejscu;
     postęp indywidualny większości zależy od naszej jedności grupowej.

2.  Jedynym i najwyższym autorytetem Al-Anon jest kochający Bóg taki,
     jaki daje się rozpoznać w "zbiorowym sumieniu" grupy. Ci, którzy kierują,
     są po to, aby rzetelnie służyć innym; oni nie rządzą.

3.  Krewni alkoholików, zbierający się w celu niesienia sobie nawzajem pomocy,
     mogą uważać się za Grupę Rodzinną Al-Anon pod warunkiem, że przyświeca im
     tylko ten cel. Jedynym warunkiem członkostwa jest to, że mamy w rodzinie
     lub wśród bliskich przyjaciół kogoś chorującego na alkoholizm.

4.  Każda grupa powinna być niezależna, z wyjątkiem spraw odnoszących się
     do innych grup Al-Anon lub AA jako całości.

5.  Każda grupa Al-Anon ma tylko jeden cel: niesienie pomocy rodzinom alkoholików.
     Realizujemy to poprzez stosowanie Dwunastu Stopni w naszym własnym życiu,
     przez zrozumienie i dodawanie otuchy naszym pijącym krewnym oraz przez
     serdeczne przyjmowanie i okazywanie zrozumienia rodzinom alkoholików.

6.  Nasze grupy Al-Anon nie powinny nigdy udzielać swej nazwy lub w jakikolwiek
     inny sposób wspierać działalności innych organizacji. Imię Al-Anon nie powinno
     być nigdy włączone w jakiekolwiek dyskusje publicznie, tak aby problemy

     finansowe, majątkowe i prestiżowe nie odwracały naszej uwagi od głównego celu duchowego. Powinniśmy zawsze współpracować z AA.   

7.  Każda grupa powinna być całkowicie samowystarczalna i nie przyjmować
     pomocy materialnej z zewnątrz.

8.  Dwunasty stopień Al-Anon powinien być realizowany we własnym zakresie grupy,
     bez pomocy ludzi poświęcających się tego rodzaju pracy zawodowo. Nasze
     Centrale służb mogą jednak zatrudnia.

9.  Grupy nie powinny mieć cech organizacyjnych, ale mogą wybierać spośród
     swoich członków przedstawicieli tworzących rady służebne lub komitety,
     podlegające bezpośrednio tym, którym służą.

10.  Grupy Rodzinne Al-Anon nie wyrażają opinii w sprawach nie związanych z ich
       działalnością, aby imię Al-Anon nie zostało nigdy uwikłane w publiczne dyskusje.

11.  Nasze oddziaływanie na społeczeństwo opiera się na przyciąganiu, a nie
       reklamowaniu. Powinniśmy dbać o zachowanie osobistej anonimowości
       w kontaktach z prasą, TV, radiem i filmem i w szczególny sposób ochraniać
       anonimowość członków AA.

12.  Anonimowość jest duchową podstawą wszystkich naszych Tradycji i przypomina
       nam zawsze o pierwszeństwie tych Tradycji przed osobistymi przekonaniami
       i korzyściami naszych członków.

Kroki 8-12 Al-Anon

 

8.   Sporządziliśmy listę osób przez nas skrzywdzonych i postanowiliśmy
      im wszystkim zadośćuczynić.

 

Najważniejszym słowem przy tym kroku jest gotowość, ale również ważna jest pokora.  Musimy tez pamiętać, aby na tej liście umieścić siebie, jako osobę, która skrzywdziliśmy. Możemy w ten sposób uporać się z naszym poczuciem winy.

 9.   Naprawiliśmy błędy popełnione wobec wszystkich ludzi - gdy tylko było to
      możliwe bez krzywdy dla nich lub dla innych.

To kontynuacja poprzedniego kroku - staramy się zadośćuczynić osobom, które skrzywdziliśmy.

10. Prowadziliśmy w dalszym ciągu rachunek sumienia; w razie popełnienia
      błędu jesteśmy gotowi przyznać się do tego.

Stale oceniamy nasze postępowanie. Ustalamy, co się w nas podoba i zastanawiamy się, co robimy dobrze. Potem gratulujemy sobie i dziękujemy Bogu. Zastanawiamy się też, co się nam w sobie nie podoba, a potem staramy się z tym pogodzić albo zmienić to.

11. Poszukiwaliśmy przez modlitwę i medytację coraz doskonalszej więzi
      z Bogiem - jakkolwiek Go pojmujemy, prosząc jedynie o poznanie
      Jego woli wobec nas i o siłę do jej spełnienia.

Trzymanie się tej zasady pozwoli nam szczęśliwie przejść przez życie. Musimy się zastanowić, czy wierzymy, że Bóg jest nam życzliwy. Odrywamy się od codziennych trosk i kłopotów. Pytamy Boga, czego od nas chce. Zaczynamy Mu ufać.

12. Dzięki stosowaniu Dwunastu Stopni dostąpiliśmy duchowego
       przebudzenia i staraliśmy się nieść posłannictwo innym ludziom,
       a zasady te stosować we wszystkich naszych sprawach.

Nauczymy się duchowo troszczyć się o siebie. Nauczymy się kochać siebie i innych, być dla nich przykładem. Jeżeli zastosujemy ten program we wszystkich dziedzinach naszego życia, to we wszystkich odczujemy jego dobroczynne działanie.

na podstawie książki "Koniec współuzależnienia" Melody Beattie

Kroki 4-7 Al-Anon

 

4.   Przeprowadziliśmy szczery i odważny rachunek sumienia.

W tym kroku przyglądamy się sobie, patrzymy na nasze wady i na to, jaki wpływ miała na nas choroba. Patrzymy bez obaw, z miłością i co najważniejsze uczciwie. Staramy się również dostrzec nasze zalety. Analizujemy nasze poczucie winy, złość, przyczyny naszych cierpień. Wkraczamy na drogę, na której będziemy mogły się zaakceptować i rozwijać.

 

5.   Wyznaliśmy Bogu, sobie - we własnym sumieniu - i innemu człowiekowi  
      istotę naszych błędów.

Nie musimy już dłużej niczego ukrywać. Zwierzamy się z naszych najgłębszych i najbardziej wstydliwych sekretów zaufanej osobie. Możemy zacząć być sobą, nie musimy się tego obawiać.

6.   Z całkowitą gotowością powierzyliśmy Bogu usuwanie wszelkich słabości
      naszego charakteru.

Staramy się wyrzec tych postaw i wad charakterów, które sprawiają problemy innym i nam samym. Chcemy się zmienić. Chcemy pozbyć się niskiego poczucia własnej wartości. Chcemy współdziałać z naszą Siłą Wyższą w dokonywaniu tych zmian.

7.   Prosiliśmy Boga z pokorą, aby usunął nasze wady.

W tym kroku ważne jest, żeby uznać, jak ważna jest pokora i zaufanie Bogu, że może i chce usunąć nasze wady.

 na podstawie książki "Koniec współuzależnienia" Melody Beattie

Kroki 1-3 Al-Anon

 

1.   Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu i że nie jesteśmy
      w stanie kierować naszym życiem.

Jest to podstawowy krok. Pracując nad nim staramy się pogodzić z tym, z czym musimy się ostatecznie i tak pogodzić - z choroba alkoholową kogoś bliskiego. Jeżeli nie zaakceptujemy rzeczywistości to będziemy jej zaprzeczać, targować się z nią, podejmować bezskuteczne próby kontroli siebie i innych, co będzie owocować złością i smutkiem. Uczynienie tego kroku jest poddaniem się - przyznaniem się do prawdy o naszej bezsilności wobec osoby uzależnionej i alkoholu. Jesteśmy bezsilni wobec innych - tego co mówią, robią, myślą i czują. Jest to pogodzenie się z rzeczywistością i skierowanie wzroku na siebie. Jest to pierwszy krok w kierunku pokory.
 

2.   Uwierzyliśmy, że Siła Większa od naszej własnej może nam przywrócić    
      równowagę ducha i umysłu.

Jest to krok, który przywraca nadzieję. Jeżeli sami jesteśmy bezsilni wobec picia bliskiej osoby to jest ktoś, kto może nam pomóc. Program 12 kroków jest programem duchowym, który uczy nas wierzyć w Siłę Większą, jakkolwiek ją pojmujemy i zaufać, że ona może przywrócić nam zdrowie i równowagę ducha.

3.   Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga -
      jakkolwiek Go pojmujemy.

Jest to krok zaufania Bogu, krok powierzenia mu swojego życia, aby On uczynił z nim, to co uważa za słuszne. Bóg ma plan na nasze życie, lepszy niż my sami moglibyśmy kiedykolwiek wymyślić i dlatego jest rozsądne powierzyć mu swoja wolę i swoje plany, aby On realizował w naszym życiu to, co uważa za dobra dla nas.

na podstawie książki "Koniec współuzależnienia" Melody Beattie